آدمی به سوسیس زنده است.

وقتی می‌دانم که سوسیس در یخچال داریم، همه‌چیز طور دیگری می‌شود. مثلا دختر خواب‌آلود روزهای تعظیل که برای بیدار شدن به قبل از ظهر رضایت نمی‌دهد، هشت صبح دم گاز مشغول درست کردن سوسیس‌تخم‌مرغ است. بعد که آدم سوسیس را اول صبح می‌خورد، یک‌جور نشاط هم پیدا می‌کند و آماده می‌شود که کل To-Do-List آن روز را خط بزند و چون صبح هم زود بیدار شده، شب زودتر خوابش می‌برد و برنامه آدم درست‌وحسابی می‌شود.

واقعا نامردی نیست که انقدر از مضرات این سوسیس شادی‌آور بگوییم و جنبه نشاط روحی‌ای که به دنبال دارد را ندید بگیریم؟

اصلا بعضی وقت‌ها مضرات روحی‌ای که ناشی از نخوردن یک چیز مضر به آدم وارد می‌شود، چند برابر بدتر از ضرر جسمانی آن است. به نظر من که ارزشی ندارد همیشه سلامت جسمانی را در اولویت قرار دهیم. روح بدبخت هم بعضی وقت‌ها نیاز به رسیدگی سوسیسی دارد :))

 

پ.ن: نظر من را بخواهید، آدمی به دوغ کف‌دار بدون گاز نیز می‌تواند زنده باشد.